Om grip te krijgen op mijn verwarring ten opzichte van de chaos in de wereld, verzamel en orden ik beelden. Beelden uit het nieuws waarmee we dagelijks overspoeld worden. Het gaat me om beelden, misschien wel ‘bewijzen’, van wat wij mensen op deze aarde veroorzaken, welke sporen wij achterlaten.
Deze beelden snijd ik uit, en breng ze vervolgens samen in nieuwe ‘landschappen’. Hierbij zoek ik naar een evenwicht tussen heftigheid en schoonheid. Idyllische beelden die de kijker kunnen verleiden, maar die bij nader beschouwing verontrustend blijken te zijn.
Door het geheel opnieuw uit te snijden ontstaan een soort van papieren kantwerken, die –door ze op wat afstand van de muur te monteren- grillige schaduwen afwerpen.