komt allen naar de boekpresentatie van MigratieRoute Tetterode [MRT]
MRT was een goed bezocht 2-daagse event op 7-8 juli 2018 met expo, docu’s, debat, ontmoeting, Ethiopische wereldkeuken, Lampedusa vluchtboot-tour, alle migratie-minded. Het [beeld]verhaal in het boek en het concept van MRT zijn nog altijd actueel.
Er werd enkele weken vantevoren in diverse wwpt tuinen, ateliers, werkplaatsen & kantoorkeuken van Rens samengewerkt aan de realisatie van de MRT-finale. Leidraad daarbij was Load & Unloading – DocumentYourSelf onder curatorschap van Oumar Mbengue Atakosso. Vele vluchtelingen, m.n. van We Are Here en via Wereldhuis droegen bij aan MRT en voelden zich na een tijdje ’thuis in Tetterode’, zoals sommigen dat uitdrukten.
foto Judith Mellenberg workshop storytelling bowls – met Henriette van Klinken
visiedocument Chris Keulemans MigratieRoute Tetterode
“It is to produce an idea of the future of a new community in diversity, a community that is indifferent to critics of populists”
(Andreas Zick)
“Refugees are the avant-garde of their people!”
(Hannah Arendt)
Migratieroute Tetterode
Tetterode is een monumentaal woonwerkpand, middenin Amsterdam, dat een lange traditie heeft in het ondersteunen van ongedocumenteerde vluchtelingen. Door dat hele pand heen kunnen bezoekers straks een migratieroute volgen. Een route langs hoop, angst, vlucht, onderduiken, wachten, strijd en heimwee, maar ook ambitie, doorzettingsvermogen en talent. Via films, installaties, tentoonstellingen, discussies en workshops maak je het mee.
Migranten laten hun dromen en ervaringen zien. Wat zijn hun drijfveren, welke hindernissen komen zij tegen bij het realiseren van hun ambities? Vanuit dat perspectief kijken we naar onszelf, burgers, samenleving en overheden in Europa. Hoe ver reikt ons eigen gezichtsveld, stellen we grenzen aan onze solidariteit en verantwoordelijkheid?
Migratie als spiegel – laden & lossen
Europa leek een bubbel van welvaart, gelijke rechten, beschaving en democratie. Migratie heeft die bubbel doorgeprikt. Europa is een fort geworden. Het is niet bereid om de winsten van een globaliserende economie te delen. Vluchtelingen en migranten komen hierheen om te delen in en bij te dragen aan die economie en waarden: “Laden en lossen”.
De komst van zoveel mensen die oorlog, armoede en terreur ontvluchten, die gedwongen worden steeds gevaarlijker routes naar Europa te nemen – die komst houdt ons een spiegel voor. Wij zien onszelf misschien als wereldburgers, die een transnationaal leven leiden. Maar trekken we ook de consequenties uit de idealen waar we voor staan? Houdt ons verantwoordelijkheidsbesef op bij de landsgrenzen? Hoe internationaal is onze solidariteit? Beschouwen we mensenrechten als universeel of gelden ze alleen hier in Europa? En wat speelt er allemaal mee als we onze grenzen trekken: vooroordelen, miscommunicatie, gebrekkig onderwijs, individualisme, gebrek aan moed?
We zouden ook anders kunnen kijken naar migratie. Als we onszelf allemaal als migranten zien, dan hebben we opeens geen zin meer om forten te bouwen en doodlopende wegen aan te leggen. Dan worden we allemaal mensen die de moed en de creativiteit hebben om een nieuw leven te bouwen.
Migranten? Iedereen is een migrant. Natiestaten? Achterhaald, de wereld is van iedereen.
Grenzen? Aan privacy ja; aan solidariteit nee. Een open samenleving? Is per definitie transnationaal. Talent? Hebben we allemaal.